هیچ کس صدای فریاد ما را نشنید یا نخواست که بشنود

در زیر چند سند ارائه می شود که نشان می دهد، هنگام کشتار وحشیانه زندانیان سیاسی توسط جمهوری اسلامی در سال 67 ،نیروهای کمونیست به هر شکل ممکن اعتراض و آگاهی رسانی کرده اند. اما در آن زمان دولتهای سرمایه داری نمی خواستند که بشنوند و ببینند. شاید بتوان نبود وسایل ارتباط جمعی عمومی مانند اینترنت و شبکه‌های ماهواره‌ای را برای اصلاع رسانی همگانی بهانه کرد اما حرکتهایی مانند اعتصاب غذا و فعالیت های گسترده تر اپوزیسیون درآن زمان را نباید فراموش کرد. در آن زمان هواداران سازمانهای سیاسی چپ بیش تر از امروز پیگیر و فعال بودند و این سندها فقط گوشه‌ای از فریاد آنها است

انجمن گل های سرخ  ||  9:50 p.m.