احمدي نژاد، كه در دوره قبل دست مقام عظمي را بوسيد، در دوره جديد به شانه رسيد و حال مي خواهد روي سر مقام هم سوار شود. اما اين بچه كه حد و مرز را زير پا گذاشته بايد تنبيه سختي شود. روزه خوانها از همه طرف زوزه مي كشند كه اي فغان و درد كه اين غلام ياغي شده است. از طرف ديگر صديقي در تريبون سخن پراكني هر جمعه، با ناموس احمدي نژاد هم سر صحبت را باز مي كند. مجلس فرمايشي هم راي جمع مي كند تا محمود خان را بترساند. اما محمود و رحيم و سپاه پشت سر از مظلوميت ناموسي بهره خواهند برد و بر اساس پول سانديس و يارانه مي خواهند از توان مردمي كه دنبال خودرو مي دوند استفاده كنند.

اما وظيفه ما در اين شكاف كه هر روز دهانش بيشتر باز مي شود چيست؟ سكوت و نظاره به هيچ عنوان كافي نيست. بايد هيزم و آتش بيار اين معركه شد. اين دورباطل كه از نابودي رفسنجاني شروع شد بايد به نابودي محمود خان و مقام ختم شود. بايد يكي به نعل زد و يكي به تخته. بايد از حقوق قانوني محمود و از ديكتاتوري مقام عظمي سخن گفت. بايد از ناخلفي و چهره روحاني مقام عظمي ناله و فغان سر داد

نبايد گذاشت محمود به تنهايي غرق شود. بايد خيلي ها را با خود غرق كند

انجمن گل های سرخ  ||  2:31 a.m.